صابون های ضد باکتری و اثرات سو آنها

صابون‌های ضدباکتری و اثرات سو آنها

صابون‌های ضدباکتری ممکن است برای بدن مضر باشند.

سازمان مواد غذایی و دارویی آمریکا اخطار داده است که مواد شیمیایی ضدباکتریایی در صابون و مایع شستشوی بدن ممکن است چندان بهداشتی نباشد.

این سازمان که کارش اعمال مقررات در تولید محصولات بهداشتی و غذایی است خواستار بررسی ایمنی این نوع از صابون ها شده است.

اف دی اِی مقرراتی را پیشنهاد کرده که براساس آن تولیدکنندگان باید ثابت کنند چنین صابون هایی ایمن و در برابر عفونت از صابون معمولی موثرترند.

مطالعات اخیر حاکیست که ماده ای در این محصولات هست که می تواند سطح هورمون ها را دچار اخلال کند و باکتری های مقاوم دربرابر دارو رو تقویت کند.

کالین راجرز میکروبیولوژیستی که برای این سازمان نظارتی آمریکا کار می کند در بیانیه ای نوشت: "داده های تازه حاکیست که خطرات مرتبط با استفاده درازمدت و روزانه صابون های ضدباکتریایی ممکن است بر فواید آن بچربد."

به گفته اف دی ای بعضی عناصر در این محصولات مثل ترایکلوسان در صابون مایع و تراکلوکاربان در قالب صابون ممکن است به مقاومت باکتریایی در برابر آنتی بیوتیک ها کمک کنند.

به گفته این سازمان چنین محصولاتی همچنین ممکن است "دارای آثار پیش بینی نشده هورمونی باشند که مایه نگرانی است."

مطالعات اخیر به روی تاثیر این عناصر شیمیایی بر حیوانات نشان داده است که باعث تغییر توازن هورمون ها می شوند، اما این نتایج هنوز در انسان ثابت نشده.

اف دی ای می گوید به دلیل استفاده گسترده از این صابون ها لازم است فایده آنها در قیاس با خطرات احتمالی شان ثابت شود.

لازم به ذکر است که این پیشنهاد، شامل ضدعفونی کننده های دست که با الکل ساخته می شود نیست.

منبع: بی بی سی

اکسیر جوانی موش‌ها را جوان کرد، آدم ها را امیدوار

دانشمندان آمریکایی آزمایش فوق‌العاده‌ای برای وارونه کردن روند پیری روی حیوانات انجام داده‌اند.

آنها در این آزمایش از یک ماده شیمیایی برای جوان کردن ماهیچه موش‌ها استفاده کرده‌اند و می‌گویند نتیجه مساوی است با تبدیل یک ماهیچه شصت ساله به ماهیچه‌ای بیست ساله. ولی قدرت ماهیچه جوان شده افزایش پیدا نکرده است.

موضوعات مرتبط

این تحقیق در نشریه علمی سل مکانیزمی کاملا تازه برای پیری ارئه می‌کند و بعد روند پیری را معکوس می‌کند.

پیر شدن را جاده ای یک طرفه می‌دانند ولی حالا محققان دانشگاه هاروارد می‌گویند بعضی از جنبه های پیری می‌تواند برگشت پذیر باشد.

این تحقیق بر روی یک ماده شیمیایی به نام ان‌ای‌دی متمرکز است. این ماده در تمام سلول‌های بدن به موازات افزایش سن کاهش می‌یابد.

محققان دریافته‌اند کاهش ماده شیمیایی ان‌ای‌دی، عملکرد میتوکندری را کند می‌کند. میتو‌کندری اندامکی است که وظیفه‌اش تولید انرژی در تمام سلول های بدن است. کاهش فعالیت میتوکندری باعث کاهش تولید انرژی و در نهایت پیری می شود.

در این آزمایش به موش‌ها یک ماده شیمیایی داده شد که بدن آنها به صورت طبیعی آن را به ان‌ای‌دی تبدیل کرد و روند پیری موش‌ها وارونه شد.

یک هفته داروی جوانی بر روی موش‌های دو ساله ماهیچه‌های بدن آنها را تبدیل به ماهیچه بدن یک موش شش ماهه کرد. میتوکندری سلولی، تحرک ماهیچه ای و مقاومت به انسولین در بدن موش ها هم تغییر کرد.

دکتر آنا گومز، از بخش ژنتیک دانشکده پزشکی هاروارد می گوید: به نظر ما این یک یافته خیلی مهم است.

او می گوید: بعد از جوان شدن ماهیچه ها ممکن است مدت بیشتری طول بکشد که قدرت و نیروی جوانی را هم باز یابند.

درمانی برای پیری؟

اما این یافته نمی‌تواند درمان قطعی برای پیری باشد. باقی جنبه‌های پیر شدن مثل کوتاه شدن تلومرها و آسیب‌هایی که به دی‌ان‌ای وارد می شود قابل بازگشت نیستند.

دکتر گومز به بی‌بی‌سی گفت: پیر شدن جنبه‌های مختلفی دارد. فقط یک جزء از بدن انسان درگیر این موضوع نیست که ما بتوانیم از پیر شدن آن قسمت جلوگیری کنیم.

تیم محققان می خواهد نتیجه این آزمایش ها را از سال ۲۰۱۵ میلادی در کلینیک پزشکی آغاز کنند.

دکتر گومز می‌گوید: تحقیقات تازه چشم اندازه خوبی به ما می دهد اما تلاش برای جلوگیری از سالخوردگی نباید از بیست سالگی آغاز شود. بلکه بهتر است از زمانی آغاز شود که به اندازه کافی عمر کرده ایم. البته نه زمانی که خیلی پیر شده ایم و سلول هایمان آسیب دیده اند. مثلا چهل سالگی می تواند سن مناسبی برای پیشگیری از روند پیری باشد.

پروفسور تیم اسپکتور از دانشگاه کینگزکالج لندن می گوید: این یافته خیلی هیجان انگیز و اغواگرانه است. اینکه بدانیم بعضی از جنبه های پیر شدن قابل بازگشت هستند.

او می گوید: ولی راه طولانی در پیش است که این آزمایش را از روی این موش‌ها به تحقیقی واقعی بر روی آدم ها تبدیل کرد.

دکتر علی توسلی از دانشگاه ساوث همپتون بریتانیا می‌گوید: مهم است توجه کنیم که این آزمایش هیچ تاثیری روی خود موش‌ها نگذاشته است و فقط ماهیچه‌های آنها جوان شده.

"این ممکن است به یکی از این دو دلیل ربط داشته باشد. یا باید موش‌ها برای زمان طولانی‌تری در معرض درمان قرار بگیرند تا تغییراتی که در سلول ها حاصل شده زمان این را داشته باشد که در کل ارگان‌ها تاثیر خود را آشکار کند و یا تغییرات شیمیایی به تنهایی کافی نیستند که تغییرات فیزیکی مرتبط با پیری در موش‌ها را به عقب برگردانند."

علی توسلی می‌گوید: آزمایش های بیشتری لازم است تا پی ببریم کدام یک از این موارد درست است.

منبع: بی بی سی